donderdag 14 juli 2011 dag 87
Door: alberthgort
20 Juli 2011 | Nederland, Veendam
Gisteravond op sloffen de stad in geweest, lekker gegeten, lekker gedronken maar slecht ter been.
Overdag was het in de wandelschoenen best wel gevoelig, maar toen de bescherming van de schoen weg was, oh, .... oh.....
Je hebt het gevoel alsof er met naalden vanuit je hak naar je knieen wordt geprikt.
Als je de voet stil houdt is er best mee om te gaan , maar dan kom je toch niet verder.
De sloffen zijn dus niet de oplossing die ik in mijn hoofd had.
Vannacht dus maar weer slapen met mijn kussen onder het matras in plaats van onder mijn hoofd.
Toen het dekbed(deken) over mijn voet kwam en mijn hak tegen het matras werd geduwd kon ik het wel uit gillen van de pijn.
Als je dan voor de zoveelste keer wkker bent, vanwege het ongemak,neem je het besluit om naar huis te gaan.
Je voelt aan jezelf dat dit niet iets is dat zo maar even over gaat
's Morgens opstaan en gelijk weer zitten, Poeh, dat gaat even niet.
Uiteindelijk ben je dan omhoog, Ben kijk mij heel erg bezorgt aan.
Ik vertelhem dat ik naar het station toe wil om naar huis te gaan.
Misschien wel eerst naar Pergueux ( de grote plaats voor het komende weekend) maar dat hangt er van af waar de trein mij heen kan brengen.
Onze rugzakken ingepakt, naar beneden toe te ontbijten en dan richting station.
Omdat het vandaag 14 juli (Nationale Feestdag) is, is er van alles en nog wat te doen, maar gelukkig begint dat vanmiddag pas, zodat je lekker op kunt schieten en niet teveel oponthoud hebt.
Bij het station aangekomen blijkt dat de eerst trein die hier langs komt ( naar Limoges) pas om 12:29 komt en het is nog geen 9:00 uur.
Eerst een terrasje pakken, koffie drinken.
Ben wil bij mij blijven tot ik in de trein zit. Mooi toch.
Hij neemt dan, via de trein, de weg naar Perigueux.
Samen gaan we de kaar van Ben langs om aan te geven waar zijn route langs gaat en waar overnachtingen zijn.
Dan maar naar het centrum hobbelen, daar ia misschien wel iets leuks te beleven
Gisteravond was het in iedergeval best gezellig
Er was muziek en er was op het plein voor de kerk van alles en nog wat te eten en te drinken, die fransen kunnen er wat van.
Nu vanmorgen is alles uitgestorven., de meeste winkels zijn dicht, de terrassen hebben de stoelen met staaldraad vastgebonden.
Dus hebben we maar op een bankje gezeten en onze broodjes opgegeten
Tegen de middag weer op naar het station.
Kan ik kaartjes kopen tot Rotterdam., nou dat is al veel meer dan ik had bedacht.
Ben z'n vrouw had thuis al uitgezocht dat ik vanaf Rotterdan via Amersfoort nog in Groningen kon komen.
Dus maar doen.
Opgeven mijn wandeling naar St Jacques
Weg........
Over...........
Uit.........
Sneu, ..... ik kan wel janken, niet alleen van de pijn, maar ook van......... waarom nu????
Doorgaan is geen mogelijkheid en ik voel best dat deze pijn niet zomaar over is.
Je gzond verstand zegt dat dit de beste oplossing is maar je gevoel sputterd heel erg hard tegen..
Dikke brokken zijn er weg te slikken
Ben koopt een kaartje naar Perigueux ik ben best wel een beetje jaloers.
Dan de trein in( in het portaal gebleven,mijn rugzaak lekker dicht bij me)
Kom je in Limoges, moet je de trein naar Parijs nemen, een aardige man helpt mij naar het desbetreffende perron.
De trein staat er al. Ik erin en laat mij op de eerste best stoel zakken.
Maar zo werkt dat in Frankrijk niet.
Je hebt een kaartje gekocht voor een bepaalde coupe, voor een bepaalde zitplaats.
(Ik wist hier niets van af, Nederland werkt niet zo, maar ik leer snel)
Er komt een man de coupe binnen en begint te zoeken, ik kijk met verbazing toe.
Toe ik doorkreeg wat er gaande was, ben ik ook maar vlug naar "mijn" zitplaats gehobbeld.
En dan kom je na een heel erg lange poos aan in Parijs.
Ja niet zomaar Parijs maar Parijs Austerlitz en je moet met de metro naar Paris Nord en van daar verder met de Thalis naar Rotterdam
Toe ik uitstapte was het eerste wat ik moest doen , een kaartje koen voor de metro.
In mijn beleving is de metro ergens diep onder de grond en via tunnels met elkaar verbonden.
Dus ik naar beneden en alles wat ik tegenkom.... geen metro.
Op een gegeven ogenblik zie ik een loket van de spoorwegen.ik vragen en wat blijkt, je moet naar boven.
Bovengronds is het station van de metro
In mijn ogen is dat krom, maar wat wil je, je bent in Franrijk en je wilt naar huis en de fransen doen het toch op hun franse manier
Boven is het makkelijk zat om de metro te vinden
Dan moet je naar lijn 5, de metro naar Bolgny:
Lijn 5 is vlug gevonden heb ik even mazzel.
Alleen.......
Er staat geen Bolgny op de trein,wel allemaal nummers 5003,5073 en weet ik veel wat allemaal niet meer.
Gevraagd en wat blijkt, alle treinen die op dat perron stoppen gaan naar Boligny, simpel dus.
In het rijtuig ben ik maar blijven staanmet mijn rugzak op, want het in en uitstappen is secondenwerk
Na enkele stoppplaatsen kom je dan aan in Paris Nord.
Dan op zoek naar de Thalis
De aanwizingen waren duidelijk, dus de hal van waar de lange afstand treinen vertekken was redelijk gemakkelijk gevonden
Maar dan,? Van welk perron gaat nu de trein naar Rotterdam?
Ik zie opeens een heelgroot inlichtingscentrum staan. Daarheen en vragen.
De vertrektijden en van welk perron ze gaan staat op het grote zwarte bord hier boven ons.
Het vertrek van uw trein wordt over 20 minuten aangegeven.
Wat prachtig toch, zoveel hulp, zo veel aandacht.
En ja hoor na enige tijd komt op het bord te staan dat "mijn"trei vertrekt vanaf perron 14
Als ik dan bij perron 14 aankom staat daar een inmens lange trein.
Ik moet in coupe 15 zijn van trein nr 9355
Trein nr 9353 staat voor aan.Dus eerst deze trein voorbij lopen dan moet ik naar rijtuig 15 eerst ktijg je rijtuig 32 dan 31 en zo steeds een nummer lager.
Het is dan nog een heel eind lopen naar nr 15, maar ik heb geleerd dat je dat maar voor lief moet nemen
Aangekomen bij nr 15 staat daar een aardige stewardes ons op te wachten en wist aan waar ik de trein in kan.
In de vorige trein heb ik geleerd dat mijn instapkaart ook aangeeft welke stoel ik heb.
Dus gelijk'"mijn"stoel opgezocht, rugzak af en je leeg voelen, onvoldaan,
niet goed, het allerliefst een potje grienen of zo.
Of dat nu komt dat je op moet geven of dat je blij bent dat je het gered hebt tot zover om op tijd in de trein naar Rotterdam te komen, dat weet ik niet maar diverse gevoelens buitelen door mekaar en over elkaar heen.
Dan op weg naar Rotterdam, onderweg onstaat er wat vertraging door wat seimeem die niet goed staan en kom bijna een half uur te laat in Rotterdam aan.
Na wat gezoek en hulp van iemand van de NS een kaartje gekocht naar Groningen.
Mijn schoonzus zal mij daar afhalen en naar huis brengen.
Het is wel vreemd om in een paar uur dwars door Frankrijk en Bekgie te rijden, waar je een aantal dagen overhebt gedaan deandere kant op te komen.Ook in Frankrijk in diverse stations gestaan,waar ik als wandelaar eerder voorbij was gelopen.
Vanuit Rotterdam naar Amersfoort daar overstappen naar het noorden is best wel inspannend,want mijn voet doet zeer en je moet snel, snel snel.
Als je in de trein zit ,je mag zelf uitzoeken welke plaats je gaat zitten komt het besef
Het is eerst voorbij, .....over.....
Niet meer lopen.....Niet meer eerst naar de bakker .....
Ook het besef wat is er toch loos met mijn hak, zou er iets stuk zijn van binnen??Is er misschien iets ontstoken????
Niet meer zo lekker in je vel zitten dus.
Ook best wel bang zijn dat er iets anders aan mankeert.
Om bijna half twee ('s nachts ) staat mijn schoonzus in Groningen mij op te wachten en brengt mij naar huis.
Het is over.
Ik heb vrijdag,zaterdag en zondag mooi met mijn pootje op de stoel (been hoog) gezeten.
Maandag naar de dokter.
Het blijkt dat er een ontsteking aan de achillespees zit
Volgens insiders moet ik erop rekenen dat het een langdurige kwestie is.
Door een verhoging in de schoen is de eerste druk van de pees af en kan (ook middels medicatie) het herstel beginnen.
Ik hoop dat ik nu het volgend voorjaar mijn pegrimage naar Santiago de Compostela kan volbrengen .
Overdag was het in de wandelschoenen best wel gevoelig, maar toen de bescherming van de schoen weg was, oh, .... oh.....
Je hebt het gevoel alsof er met naalden vanuit je hak naar je knieen wordt geprikt.
Als je de voet stil houdt is er best mee om te gaan , maar dan kom je toch niet verder.
De sloffen zijn dus niet de oplossing die ik in mijn hoofd had.
Vannacht dus maar weer slapen met mijn kussen onder het matras in plaats van onder mijn hoofd.
Toen het dekbed(deken) over mijn voet kwam en mijn hak tegen het matras werd geduwd kon ik het wel uit gillen van de pijn.
Als je dan voor de zoveelste keer wkker bent, vanwege het ongemak,neem je het besluit om naar huis te gaan.
Je voelt aan jezelf dat dit niet iets is dat zo maar even over gaat
's Morgens opstaan en gelijk weer zitten, Poeh, dat gaat even niet.
Uiteindelijk ben je dan omhoog, Ben kijk mij heel erg bezorgt aan.
Ik vertelhem dat ik naar het station toe wil om naar huis te gaan.
Misschien wel eerst naar Pergueux ( de grote plaats voor het komende weekend) maar dat hangt er van af waar de trein mij heen kan brengen.
Onze rugzakken ingepakt, naar beneden toe te ontbijten en dan richting station.
Omdat het vandaag 14 juli (Nationale Feestdag) is, is er van alles en nog wat te doen, maar gelukkig begint dat vanmiddag pas, zodat je lekker op kunt schieten en niet teveel oponthoud hebt.
Bij het station aangekomen blijkt dat de eerst trein die hier langs komt ( naar Limoges) pas om 12:29 komt en het is nog geen 9:00 uur.
Eerst een terrasje pakken, koffie drinken.
Ben wil bij mij blijven tot ik in de trein zit. Mooi toch.
Hij neemt dan, via de trein, de weg naar Perigueux.
Samen gaan we de kaar van Ben langs om aan te geven waar zijn route langs gaat en waar overnachtingen zijn.
Dan maar naar het centrum hobbelen, daar ia misschien wel iets leuks te beleven
Gisteravond was het in iedergeval best gezellig
Er was muziek en er was op het plein voor de kerk van alles en nog wat te eten en te drinken, die fransen kunnen er wat van.
Nu vanmorgen is alles uitgestorven., de meeste winkels zijn dicht, de terrassen hebben de stoelen met staaldraad vastgebonden.
Dus hebben we maar op een bankje gezeten en onze broodjes opgegeten
Tegen de middag weer op naar het station.
Kan ik kaartjes kopen tot Rotterdam., nou dat is al veel meer dan ik had bedacht.
Ben z'n vrouw had thuis al uitgezocht dat ik vanaf Rotterdan via Amersfoort nog in Groningen kon komen.
Dus maar doen.
Opgeven mijn wandeling naar St Jacques
Weg........
Over...........
Uit.........
Sneu, ..... ik kan wel janken, niet alleen van de pijn, maar ook van......... waarom nu????
Doorgaan is geen mogelijkheid en ik voel best dat deze pijn niet zomaar over is.
Je gzond verstand zegt dat dit de beste oplossing is maar je gevoel sputterd heel erg hard tegen..
Dikke brokken zijn er weg te slikken
Ben koopt een kaartje naar Perigueux ik ben best wel een beetje jaloers.
Dan de trein in( in het portaal gebleven,mijn rugzaak lekker dicht bij me)
Kom je in Limoges, moet je de trein naar Parijs nemen, een aardige man helpt mij naar het desbetreffende perron.
De trein staat er al. Ik erin en laat mij op de eerste best stoel zakken.
Maar zo werkt dat in Frankrijk niet.
Je hebt een kaartje gekocht voor een bepaalde coupe, voor een bepaalde zitplaats.
(Ik wist hier niets van af, Nederland werkt niet zo, maar ik leer snel)
Er komt een man de coupe binnen en begint te zoeken, ik kijk met verbazing toe.
Toe ik doorkreeg wat er gaande was, ben ik ook maar vlug naar "mijn" zitplaats gehobbeld.
En dan kom je na een heel erg lange poos aan in Parijs.
Ja niet zomaar Parijs maar Parijs Austerlitz en je moet met de metro naar Paris Nord en van daar verder met de Thalis naar Rotterdam
Toe ik uitstapte was het eerste wat ik moest doen , een kaartje koen voor de metro.
In mijn beleving is de metro ergens diep onder de grond en via tunnels met elkaar verbonden.
Dus ik naar beneden en alles wat ik tegenkom.... geen metro.
Op een gegeven ogenblik zie ik een loket van de spoorwegen.ik vragen en wat blijkt, je moet naar boven.
Bovengronds is het station van de metro
In mijn ogen is dat krom, maar wat wil je, je bent in Franrijk en je wilt naar huis en de fransen doen het toch op hun franse manier
Boven is het makkelijk zat om de metro te vinden
Dan moet je naar lijn 5, de metro naar Bolgny:
Lijn 5 is vlug gevonden heb ik even mazzel.
Alleen.......
Er staat geen Bolgny op de trein,wel allemaal nummers 5003,5073 en weet ik veel wat allemaal niet meer.
Gevraagd en wat blijkt, alle treinen die op dat perron stoppen gaan naar Boligny, simpel dus.
In het rijtuig ben ik maar blijven staanmet mijn rugzak op, want het in en uitstappen is secondenwerk
Na enkele stoppplaatsen kom je dan aan in Paris Nord.
Dan op zoek naar de Thalis
De aanwizingen waren duidelijk, dus de hal van waar de lange afstand treinen vertekken was redelijk gemakkelijk gevonden
Maar dan,? Van welk perron gaat nu de trein naar Rotterdam?
Ik zie opeens een heelgroot inlichtingscentrum staan. Daarheen en vragen.
De vertrektijden en van welk perron ze gaan staat op het grote zwarte bord hier boven ons.
Het vertrek van uw trein wordt over 20 minuten aangegeven.
Wat prachtig toch, zoveel hulp, zo veel aandacht.
En ja hoor na enige tijd komt op het bord te staan dat "mijn"trei vertrekt vanaf perron 14
Als ik dan bij perron 14 aankom staat daar een inmens lange trein.
Ik moet in coupe 15 zijn van trein nr 9355
Trein nr 9353 staat voor aan.Dus eerst deze trein voorbij lopen dan moet ik naar rijtuig 15 eerst ktijg je rijtuig 32 dan 31 en zo steeds een nummer lager.
Het is dan nog een heel eind lopen naar nr 15, maar ik heb geleerd dat je dat maar voor lief moet nemen
Aangekomen bij nr 15 staat daar een aardige stewardes ons op te wachten en wist aan waar ik de trein in kan.
In de vorige trein heb ik geleerd dat mijn instapkaart ook aangeeft welke stoel ik heb.
Dus gelijk'"mijn"stoel opgezocht, rugzak af en je leeg voelen, onvoldaan,
niet goed, het allerliefst een potje grienen of zo.
Of dat nu komt dat je op moet geven of dat je blij bent dat je het gered hebt tot zover om op tijd in de trein naar Rotterdam te komen, dat weet ik niet maar diverse gevoelens buitelen door mekaar en over elkaar heen.
Dan op weg naar Rotterdam, onderweg onstaat er wat vertraging door wat seimeem die niet goed staan en kom bijna een half uur te laat in Rotterdam aan.
Na wat gezoek en hulp van iemand van de NS een kaartje gekocht naar Groningen.
Mijn schoonzus zal mij daar afhalen en naar huis brengen.
Het is wel vreemd om in een paar uur dwars door Frankrijk en Bekgie te rijden, waar je een aantal dagen overhebt gedaan deandere kant op te komen.Ook in Frankrijk in diverse stations gestaan,waar ik als wandelaar eerder voorbij was gelopen.
Vanuit Rotterdam naar Amersfoort daar overstappen naar het noorden is best wel inspannend,want mijn voet doet zeer en je moet snel, snel snel.
Als je in de trein zit ,je mag zelf uitzoeken welke plaats je gaat zitten komt het besef
Het is eerst voorbij, .....over.....
Niet meer lopen.....Niet meer eerst naar de bakker .....
Ook het besef wat is er toch loos met mijn hak, zou er iets stuk zijn van binnen??Is er misschien iets ontstoken????
Niet meer zo lekker in je vel zitten dus.
Ook best wel bang zijn dat er iets anders aan mankeert.
Om bijna half twee ('s nachts ) staat mijn schoonzus in Groningen mij op te wachten en brengt mij naar huis.
Het is over.
Ik heb vrijdag,zaterdag en zondag mooi met mijn pootje op de stoel (been hoog) gezeten.
Maandag naar de dokter.
Het blijkt dat er een ontsteking aan de achillespees zit
Volgens insiders moet ik erop rekenen dat het een langdurige kwestie is.
Door een verhoging in de schoen is de eerste druk van de pees af en kan (ook middels medicatie) het herstel beginnen.
Ik hoop dat ik nu het volgend voorjaar mijn pegrimage naar Santiago de Compostela kan volbrengen .
-
20 Juli 2011 - 17:08
Naar Huis?:
Naar huis? Nee toch? Daar heb je toch niet al die tijd naartoe geleefd? In Frankrijk zijn toch ook artsen? Een week rust, is dat geen optie? Je bent al zó ver! -
20 Juli 2011 - 17:12
Sylvia:
Albert je bent een kanjer en opgeven dat doe je niet je gaat volgend jaar bij leven en welzijn gewoon weer.
Sterkte met je voet/been en welkom thuis. -
20 Juli 2011 - 20:24
Jan Den Dulk:
Albert, jammer dat het dit jaar niet lukt, maar wellicht volgend jaar wel.
Je kunt dus binnenkort weer beginnen met voorbereidingen voor het volgend jaar; het 2e deel van de reis !
Ik denk dat de pelgrims vroeger wel minder ver per dag liepen en waarschijnlijk ook onderweg langer op één plaats bleven.
Ik wens je een spoedig en goed herstel. -
20 Juli 2011 - 21:56
Ingrid Van Ben:
Ha die Albert, natuurlijk ga je pelgrimeren komende voorjaar en je had alle gelijk van de wereld om naar huis te gaan ... ook al voelt dat niet goed, is het wel het verstandigste besluit en achteraf gezien het beste.
Graag wil ik je wel volgen komend jaar. Groetjes, Ingrid. -
21 Juli 2011 - 06:38
Tineke Zeeff-denDulk:
Albert, door jouw stukjes reisde ik in gedachten met je mee door het landschap van Frankrijk. Ik dank je dat je ook mij dat "inkijkje" gunde. Heel jammer dat de pees spelbreker is. Ik vind je een kei dat je naar huis bent gegaan. Heel verstandig. Misschien volgend jaar wekelijks een rustdag inbouwen om te herstellen? Net als die andere topsporters in de Tour de France? Je kunt in ieder geval terugkijken op een prachtige 1e etappe. Beterschap !!!!! Albert en Meintsje dank voor deze link. -
21 Juli 2011 - 06:50
Annet Velt:
hallo albert!
wens je heel veel beterschap met jouw voet! het was erg leuk jou te volgen via de computer; jammer dat het zo heeft moeten lopen, maar inderdaad, gezondheid gaat boven alles! beterschap en groetjes, annet (en klaas natuurlijk) -
21 Juli 2011 - 07:01
Annie Uit Norg:
Albert, wat een moed om te besluiten de camino af te breken. Je kiest voor jezelf en niet voor het doel, heel goed.
Geniet na van alles wat je hebt doorgemaakt en rust ondertussen goed uit en herstel. Met de ervaringen van nu ben je goed voorbereid op het laatste stuk volgend jaar.
Ik heb genoten van je mooi geschreven verhalen. Dank. -
21 Juli 2011 - 08:08
Le Moulin De Pensol:
Beste Albert,
Wat ontzettend sneu dat je hebt moeten afhaken vanwege de achillespees! We hebben met je te doen, maar.... volgend voorjaar: nieuwe kans!
We wensen je veel sterkte en een zeer voorspoedig herstel,
Hein en Marloes -
21 Juli 2011 - 10:55
Wim Uit Zwolle:
Tja, na 6 dagen werken is het verplicht om een dag te rusten.
Een achillespees kan zomaar afscheuren, ook bij jonge mensen.
Albert, laat nog eens van je horen op de site, b.v. 1 x per week, 1 x maand,
1 x per kwartaal. En misschien moeten we een reunie organiseren voor al je volgers. En je moet nog een stempel halen uit de Peperbus van Zwolle. -
21 Juli 2011 - 11:03
Alie:
Och Albert, wat vind ik dit sneu voor je!! Je had er zo naar toe geleefd!!
Nou ik hoop dat dit geen langdurige kwestie word voor je en dat je het volgend jaar dit af mag maken!!
Veel sterkte en heel veel beterschap gewenst!! -
21 Juli 2011 - 17:10
FreddyBiancaLarsVos:
Albert !! Geweldige prestatie en nu even rust en volgend jaar het laatste stukje,...oftewel de voorbereiding kan weer beginnen :-) we gaan je dan zeker weer volgen !! -
21 Juli 2011 - 17:28
Overbuurvrouw Elly :
Hallo Albert,
Jammer dat je de pech had met je achillespees en dat je moest stoppen maar het is net wat je zegt, volgend voorjaar gewoon de draad weer oppakken en als dat niet lukt doe je het maar in 3 keer!
Ik heb je verslagen trouw gevolgd en hoop weer op een vervolg! Groeten van Jan en ook van mij elly -
22 Juli 2011 - 04:11
Baukje:
Albert t,s jammer ..dat het niet in één keer is gelukt om na Santiago de Compostela te komen...Maar ik weet zeker volgende jaar gaat het je lukken...Ik heb genoten van je verhalen ...Natuurlijk dankzij de thuisfront hier geplaatst
Sjapoooooooooo
-
23 Juli 2011 - 13:55
Marjan:
Tjonge Tjonge wat een pechvogel ben je. Heel sneu om op deze manier er mee op te moeten houden. Maar. . . . . net als wij kun je je vast gaan verheugen op volgend jaar. Wij starten waarschijnlijk weer in augustus. Wie weet komen we elkaar dan weer tegen.
En ........ Toch fijn dat de Spoorwegen je weer veilig thuis gebracht hebben.
Laat je even horen wanneer je weer begint te lopen?
Groetjes Marjan -
23 Juli 2011 - 19:02
Astrid(NS):
Hoi Albert,
Sneu voor je dat je moet stoppen!
Volgend jaar maar weer met frisse moed van start. Ik wens je beterschap en veel geluk! Volgend jaar gaat het je vast en zeker lukken. Groetjes, Astrid -
23 Juli 2011 - 19:16
Liana:
Jacobus zal er wel een reden voor gehad hebben om je weer naar huis te sturen, het "waarom" zal misschien nog wel eens duidelijk worden.
Je gezondheid is nu het belangrijkste dus neem je tijd om te herstellen.
Je bent en blijft een pelgrim en dat kan niemand je afnemen :)
ultreia -
24 Juli 2011 - 19:39
Gossen + Dini Bakker:
Albert, we hebben met veel plezier je verslagen gelezen. Veel herinneringen aan onze tocht naar Santiago kwamen boven. We kunnen je teleurstelling heel goed begrijpen. Maar je hebt de juiste beslissing genomen. Het is nog niet afgelopen. Volgend jaar ga je gewoon weer verder.
-
24 Juli 2011 - 19:51
Ineke Cornelissen:
wat vervelend voor je ik leef met je mee.ik kon door ziek tezijn ook de nijmeegse 4daagse niet lopen,en niet in jouw bed slapen in Bemmel.Hopelijk kunnen we het in 2012 allemaal wel halen,nieuwe kansen Albert en neem de rust ik vindt al knap dat je zo ver gekomen bent groeten -
25 Juli 2011 - 17:21
Wiert Flikkema:
Hallo Albert,
Heel jammer dat je je pelgrimstocht noodgedwongen hebt moeten staken. Je was al zo'n eind op weg. Je hebt in ieder geval een geweldige ervaring om op terug te kijken en iets voor volgend jaar om naar uit te kijken. Ik neem tenminste aan dat je t.z.t. het laatste stuk ook nog gaat lopen. Ik wens je een goed en snel herstel en hoop je, als het wandelseizoen weer begint, gauw weer bij een wandeltocht tegen te komen. Met de hartelijke groeten, Wiert. -
25 Juli 2011 - 17:33
Mevrouw Steenbergen :
heel veel beter schap van mij ik hoop dat u het volgen de keer wel goed gaat groetjes ellen steenbergen . -
25 Juli 2011 - 17:40
Jan En Tjitske:
Erg jammer dat je je tocht hebt moeten staken. Maar gezondheid gaat toch voor alles. Wellicht volgend jaar verder en we zien elkaar dit jaar nog wel op een of andere wandeltocht.
Groetjes Jan en Tjitske uit Stavoren. -
25 Juli 2011 - 17:52
Elly Koopman:
Albert, wat moet je een pijn hebben gehad om tot dit besluit te komen. En wat moeilijk om dan ook daadwerkelijk naar huis te gaan. Heb veel respect voor je. En leef met je mee, want je teleurstelling moet groot zijn. Als je die een beetje hebt verwerkt, kun je misschien de komende tijd nagenieten van alles wat je tot nu toe hebt meegemaakt. En... weer vooruit kijken naar volgend jaar. Ben het met Liana eens: je bent en blijft een pelgrim. En voor jou en voor ons, die al in Santiago waren, blijft het verlangen er (weer) te komen. Wens je een snelle genezing van je voet toe en hoop je over enige tijd te ontmoeten op een wandeltocht, ergens....
Wens je alle goeds toe! -
25 Juli 2011 - 19:06
Albert En Meintsje:
Albert....je gaat er nu 2x overdoen....en het eerste stuk pakken ze je niet meer af. Al enkele mensen gesproken op de camping tijdens de 4-daagse die de tocht ook in enkele etappes hebben gelopen...en daar is niets mis mee....herstellen en heb je volgend jaar toch nog wat? Het is ook een hele onderneming dit in één keer te doen! Een blessure is gauw gemaakt. Wij vinden dat je een fantastische prestatie hebt neergezet en ook je verhalen waren beauties.....BEDANKT en veel beterschap...we zien je starks zeker weer bij een FLAL-loop?! Groetjes Albert en Meintsje -
26 Juli 2011 - 15:36
Desiree De Jong:
Ach Albert wat jammer nou! Ik kan me voorstellen dat de tranen hoog zaten. Maar je gezondheid gaat absoluut voor, waarom zou je de boel forceren en misschien nog meer schade toe brengen aan je voet.
Dat hele eind wat je nu al hebt afgelegd is een grote prestatie!!
Volgend jaar nieuwe ronde nieuwe kansen. Voor nu wens ik je heel veel beterschap en tot ziens bij een wandeltocht! -
27 Juli 2011 - 12:07
Eduard:
Hallo Albert,
Erg spijtig dat je de vlag hebt moeten strijken, en dat voor een noeste noordeling. Voor iemand met een instelling en een mentaliteit zoals jij die tentoon stelt zal dat geen eenvoudige opgave zijn geweest. Toch denk ik dat jij met deze eerder genoemde kwaliteiten de tocht zeker gaat volbrengen, al was het maar omdat wij dan met z'n allen weer met je mee mogen gaan in de verhalen.
Bedankt voor de beleving.
Beterschap, en zeker tot ziens op een van je aanstaande oefentochten. -
31 Juli 2011 - 09:43
Frans Brentjens:
Toch zeer knap gedaan Albert, je gezondheid staat voorop , dus een wijze beslissing.Wie weet komen we je volgend jaar weer tegen en maken er een gezellige avond van, en betalen wij weer jouw biertjes
Namens fietsclub Panache uit Susteren, Frans Brentjens. -
08 Augustus 2011 - 11:14
Titia:
Ha Albert, ik hoorde via jan en tjitske hoe ik je kon googlen. Ikheb je verslagen gelezen en ben diep onder de indruk. Wat jammer dat het zo afloopt, maar er komen vast nieuwe kansen. Geniet van de zomer en ik hoop je weer eens te spreken bij één of andere wandertocht -
09 Augustus 2011 - 07:11
Ine En Karel:
De dag dat je bij ons overnachte (Venlo) was je al door je eerste paar schoenen heen. Er zouden er nog vele volgen zo gaf je aan. Nieuwgiering naar je vorderingen en verbruikte schoenen zoeken wij de side waarvan jij vertelde.
Wat een tegenvaller en domme pech is dit. Maar wij lezen door alle treunis toch je optimisme om je tocht af te maken. Veel beterschap en sterkte. -
09 Augustus 2011 - 10:21
Eppo:
Beste Albert,
heel treurig voor je dat je je pelgrimage niet in een keer kon volbrengen. Ik ben net een paar dagen thuis en ikneem spoedig contact met je op.
Ik wens je in ieder geval van harte beterschap.
à Dieu!
Eppo -
12 Augustus 2011 - 09:32
Marijke Uit Zutphen:
toen je bij mij overnachtte, albert, dacht ik: alweer een pelgrim naar santiago, sinds ik terug ben in nederland hoor ik niet anders.......dus ik reageerde niet zo daarop, was meer bezorgd hoe je met je in zutphen verstuikte enkel verder moest, nog zo'n end, en dan gelijk al zo'n tegenslag ! maar gaandeweg moest ik toch aan je denken, en ging ik je volgen, er was toch iets bij mij "aangehaakt"...waarom doe jij zoiets en hoe zou jij het daar redden in frankrijk zonder frans te spreken ! dus het was leuk om je ervaringen te volgen, te lezen dat je helemaal niet zo alleen was dan je wel bang voor was en goede gesprekken en ontmoetingen.
dus dat je nu moest stoppen, is erg jammer, maar het gaat toch vooral om 'de weg erheen' , het reizen zelf ?
en je kunt altijd weer vervolgen en afmaken op een later moment, toch ?
je bent voor mij een inspiratie ! -
12 Augustus 2011 - 20:03
Wat Jammer Nou...:
29 april heb je bij ons overnacht en gaf me voor vertrek een smal strookje met jou gegevens om je te volgen dat heb ik voor het laatst gedaan, toen je vlakbij Tours was, wat jammer wat jammer.
hopelijk heb je er toch nog een fantastische herrinnering aan! en volgend jaar een mooie reis in het verschiet!
groet,
Nicole Huibers
ezelgasterij
geslapen in ons reuze wijnvat -
14 Augustus 2011 - 21:18
Peregrinofrans:
Beste Albert,
"Een voettocht naar Santiago de Compostela
is eigenlijk een pelgrimage naar je hart.
In feite hooguit één stap!"
Bon Camino, -
29 September 2011 - 20:07
Wim Uit Zwolle:
Beste Albert, Wij als trouwe volgers vinden het zo langzamerhand wel tijd dat eens wat van je laat lezen of horen. Of was je alleen voor je eigen ego op pad ? -
10 Oktober 2011 - 19:46
Luc En Fanny:
Hallo Albert
We hebben Je een tijdje niet meer gevolgd. Maar nu ik dit lees... Je hebt in ieder geval een goeie beslissing genomen. En hopen dat het Je ondertussen goed gaat. En misschien al op naar een planning voor de volgende tocht? Want wie weet komen we mekaar weer eens tegen zoals in Hermeton-sur-Meuse.
Groetjes! -
16 Oktober 2011 - 21:58
Grietje Duursema:
Ik heb je steeds gevogld en ben wel erg benieuwd naar het vervolg
In ieder geval heel veel succes en we zijn van plan je dan weer te volgen,want het was heel interessant.Grietje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
